18 Ocak 2013 günü yazdığım ama yayınlamadığımı farkettiğim yazım.. Henüz hamileyken..

"Amanın! doğum sancısı bunun uzun süren hali olmalı" dedim içimden.. Hamileliğimin 34. haftasında, 16 Ocak 2013 Çarşamba gününe denk geldi ilk hissettiğim kasılma.
Canım annem prensesin neyi varsa yıkayıp ütülemiş, yerleştirmek için beni bekliyordu ki Çarşamba akşamı bir taraftan Kuzey-Güney dizisini izlerken, bir taraftan da kızımın cicilerini cici mobilyalarına yerleştirmeye koyulduk. Artık sonlarına gelmiştik ki o ilk defa yaşadığım kasılmayla irkildim resmen. Artık alt karın kaslarımın tutulması şeklinde değil, direkt bebeğimin çıkacağı yere bıçak saplanması gibi ve oldukça rahatsız edici bir sancıydı. Evet sancı. Sanırım Braxton-Hicks kasılmaları denilen ve rahimin doğuma hazırlandığı yalancı kasılma buydu. Her ne kadar rahatsız olsam da doğum sancısının neye benzediği konusundaki merakımı biraz olsun gidermiş olduğu için de mutlu oldum. Demek ki insan acıdan bile mutlu olabiliyormuş diye düşündüm içimden..

17 Ocak akşamı yani dün akşam tam duşa girerken aynı kasılmadan bir kez daha yaşadım. 1-2 saniyeliğine de olsa nefesim kesildi, kilitlenip kaldım, sonra açıldım ama bu sefer de bir daha olacak diye endişelendim ama şükür ki olmadı..