Bugün ilk defa pıt pıt iki tekme olarak miniğim harekete geçti.. Hareketleri ayırt edemem gibi geliyordu ama o kadar sihirli bir şey ki bu, o an anlıyorsun...
Daha bu karnımdaki kendi minik, adı büyük mucizeyle o doğmadan önce yaşayacağımız bir sürü macera var inşallah ama o ilk tekmeyi hissettiğimde çok ama çok duygulandım, "Neredeen nereye" dedim kendi kendime. "Bak şimdi anne oluyorsun. Yavrun da senden ilgi bekleyecek sevgi bekleyecek, ona bir hayat vereceksin." Annemin ve babamın benim için ne kadar değerli olduğunu düşündüm sonra. İşte bebeğim için de "inşallah biz dünyadaki en değerli hazinelerinden olabiliriz" dedim. Tebessüm geçti dudaklarımdan..
Tüm bu güzel duyguların hepsini verdiği için Allah'a çok dua ettim, binlerce kez şükrettim.
Biliyorum ki artık her günüm onun tekmelerini beklemekle geçecek...
Beklediğim hatta iple çektiğimi başka bir şey daha var: 2 Ekim. O gün renkli ultrasona giriyoruz ve bebişimizle renkli bir ortamda tanışıyoruz. Ve kısmet olursa, cinsiyetini de öğrenmeyi umuyoruz. Çok ama çok heyecanlıyım :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder